Surfers paradise

11 september
Essaouira

Surfersparadise

Ja daar zijn we in het Marokkaanse surfersparadise, na een rit van ongeveer 2,5 uur (en 3 gendarmerie controles) in beland. Ook nu was de rit weer erg mooi: grotendeels bruin en een verharde weg, maar ook groen en wat meer bergen en de zee constant aan onze rechterzijde en af en toe weer van die prachtige lagunes en verlaten stranden. Onderweg zien we dan de eerste kamelen, nou ja, dromedarissen dan. Voor de rest nog geen aap of wat dan ook gezien (behalve dan die apenkop naast me en die ik ’s ochtends in de spiegel zie ). We gaan niet heel hard omdat het geen snelweg is en we regelmatig achter een vrachtwagen zitten maar we hebben geen haast. Onderweg zien we veel ezels die karren voorttrekken en af en toe passeren we een dorpje dat niet meer is dan een straat waar overal hetzelfde te koop is en wat verkopers die proberen schelpen te verkopen. Oualidia was prachtig maar in deze tijd van het jaar ook uitgestorven en het oestersparadijs gesloten.

Als we onderweg stoppen voor een foto merk ik al dat de wind toeneemt, een goed teken denk ik. En als we Essaouiara binnenrijden zien we de kites al in de lucht zweven, en terwijl ik naar het strand kijk en iets wil zeggen daarover tegen Simon slaat hij rechtsaf: we zijn al bij ‘ons hotel’ aangekomen. Volgens boeking dot com was deze ‘rihad’ volgeboekt, maar ze hebben nog een kamer: een ruime kamer met een balkon met zijwaarts uitzicht op zee. In de binnentuin een zwembad met twee (tamme?) turtles. De eigenaar blijkt een Spanjaard te zijn, dus kunnen we ook in het Spaans praten, iets dat mij een stuk gemakkelijker afgaat dan het Frans, alleen denkt Javier (de eigenaar) dat ik vloeiend spaans spreek, wat het dan weer gelijk een stuk moeilijker maakt. Overigens spreken de mensen hier goed Engels (en is ook de kiteles is in het engels). Bovendien zijn hier wat meer surfers en toeristen en is het en ontmoeten we hier ook veel andere mensen).

We nemen de kamer (suite) en lopen nadat we onze tassen/koffers gedropt hebben direct door naar het strand, waar het behoorlijk hard waait. De eigenaar heeft ons een kiteschool aangeraden en die ligt op nog geen minuut lopen van het hotel. Perfect dus. Ik boek gelijk een les voor de volgende dag, die dan al om 10 uur begint…. Oeps, dat wordt vroeg opstaan. Daarna lopen we door naar de yogaschool, maar die heeft helaas geen lessen meer aangezien het al ‘low season’ is.

’s Avonds lopen we over een prachtige boulevard in ongeveer 15 minuten naar de medina (ommuurde stad) die weer compleet anders aandoet dan die we gezien hebben in Casablanca: deze is echt gericht op toeristen en ziet er geweldig uit en vol met leuke eettentjes, beneden maar ook veel zijn boven te vinden met een prachtig uitzicht op de medina, de haven en het strand. We doen wel 10 minuten over de eerste meters….zoveel indrukken, kleuren, stalletjes, eettentjes… en daarna lopen we richting de haven, waar veel vissersboten liggen en waar ook een visafslag is. En met natuurlijk honderden zeemeeuwen. We gaan eerst maar eens wat eten en belanden ergens boven op een dakterras waar we heerlijk eten. Daarna slenteren we door de vele straatjes van de medina: het is een groot doolhof: sommige straatjes zijn druk, anderen weer verlaten. Maar overal mensen en standjes en natuurlijk de geuren van het eten. Ja, dit is toch wel een geweldige plek om te zijn.

De volgende dag staan we voor de verandering vroeg op, want mijn kiteles begint al om 10 uur. Dit omdat dan de wind ’s ochtends nog niet zo krachtig is. Ik heb een groepsles geboekt, maar aangezien er niet zoveel mensen zijn, krijg ik een privé les die goed gaat en voor ik het weet is het al 12 uur…. ’S Middags neemt Simon een kite en gaat het water op: prachtig gezicht en het lijkt dan zo simpel om op het kiteboard te stappen… er liggen twee eilanden voor ons en rechts van ons in een ronde baai ligt de stad. Na 1,5 uur is Simon kapot: kiten hier is wel wat anders dan in Nederland: de wind is sterk maar heeft ook vaak van die luchtzakken zodat de wind heel even maar wegzakt…. Als strandligger merk je er weinig van maar de kite reageert direct. Vermoeiend dus.

Daarna nemen we een welverdiend drankje (waar overigens als snel een laagje zand drijft door de alsmaar toenemende wind) op een terras met ligbedden, heel vervelend allemaal. De keuzes die we hier maken bestaan met name uit: nemen we hier nog een drankje? Of nemen we die in het hotel bij het zwembad. Gaan we lopend naar de medina of nemen we een taxi voor 1 euro?

Het waait hard op het strand, die bestaat dan ook vooral uit duinen, die grotendeels bezet zijn door dromedarissen die daar liggen voor de toeristen: voor wie dat wil kan een ritje maken. Of een paard of een squat dat kan ook. Maar wij liggen prima daar op het terras. En na een paar dagen wordt het al bijna een ritme: vroeg opstaan voor ontbijt, kiteles voor Roelynke, kiten later in de middag voor Simon, terras, zwembad en ’s avonds naar de medina voor eten en eventuele shoppings. Genieten dus. De temperatuur overdag is prima: zo ergens rond de 25 graden gok ik zo maar door de wind goed uit te houden en ’s avonds koelt het af wat ook prima is aangezien we geen airco hebben. De komende dagen zullen er ongeveer gelijk uitzien, totdat w e weer verder gaan naar de volgende stop: paradise valley….alleen de naam al nodigtuit om er naar toe te gaan .

PS: foto's staan onder vorig blog...