Door naar Oualidia

8 september 2015
Oualidia

Na een gekkenrit door Casablanca (klem tussen twee vrachtwagens….maar dat ging verder goed doordat Simon de rem goed wist te vinden en direct reageerde) via een stuk tolweg en een tussenstop in Azemmour (met een in tact gebleven medina maar waarvan ik mij afvraag of we díe hebben gezien of een andere….) langs een kustroute naar Oualidia. Nadat we de lelijke grote fosforhaven achter ons hebben gelaten, wordt de rit erg mooi: langs lagunes waar zout wordt gewonnen, maar ook met mooie rivieren, komen we na ongeveer 2 uur rijden aan in Oualidia. Voordat we het dorp inrijden hebben we een prachtig uitzicht over het dorp met de lagune met bootjes, palmbomen , duinen en daarachter de zee. We rijden naar het strand en vinden uiteindelijk een leuk hotelletje, met allerlei trapjes en nisjes, erg pittoresk. En, belangrijk, ze schenken wijn en bier. Dus, nu zitten we op het terras met uitzicht op de duinen (en als je je best doet ook op zee) met een Marokkaans biertje en wijntje. Morgen richting Essaouira.

In Casablana
Na de eerste dag me erg ongemakkelijk gevoeld te hebben op het strand, hebben we ’s avonds een taxi genomen naar de oude medina. Zo, dat was even anders. Dat begon al met de rit er naar toe: zei ik eerder dat het verkeer rustig was? Daar kom ik dan nu op terug. Simon zat voorin en zei: ‘wees maar blij dat je achterin zit’. In de medina zelf hebben we heerlijk veel ge- en verdwaald door alle steegjes bomvol souks. De ingang was eenvoudig te vinden…. En dus alleen maar souks (marktjes). Al snel kam ik er achter: In Marokko moet je uitkijken wat je zegt, want een deel spreekt Nederlands. Dus het ‘alleen kijken’ kwam al snel naar voren toen ik 130 dirham (13 euro) teveel vond voor een paar zwarte nep allstars.

Eigenlijk waren we op zoek naar eten, maar ik met name, was vooral afgeleid door al die geweldige kleine marktjes, standjes, volgepropt met schoenen/kleden/keramiek/tassen/ vul maar in… Nadat Simon de uitgang weer had gevonden(geen tomtom nodig hoor als je Simon bij je hebt!) zijn we de straat overgestoken (wat ook nog wel een dingetje was) om daar uiteindelijk ergens te gaan eten… op een terras met uitzicht op een witte peaugot. Maar vervelen deden we ons daar niet, want al het straatleven ging aan ons voorbij, inclusief ruziende taxichauffeurs. Ik bestelde een avocado salade met garnalen en Simon een mexicaanse salade. Als hoofdgerecht had ik bijna lamshersenen besteld… maar gelukkig had ik toch nog maar even gevraagd wat dat was. De ober wijst met zijn handen naar zijn hoofd ‘brains from lamb. Oke, doe in dat geval maar een tajine vegetarisch (wat meestal betekent: veel aardappelen en wortelen). Daarna maar terug naar ons hotel met een taxi, waarvan alle lichtjes branden: olie, benzine, … wat je maar kunt verzinnen. En door wie we enorm zijn afgezet, want meneer had geen meter in de taxi en ik dacht dat hij 24 dirham zei wat ongeveer overheen kwam met de begrote 30, maar bij aankomst wilde hij 80, wat natuurlijk veel te veel was. Oke: mental note: volgende keer nemen we alleen een taxi met een meter…..

De volgende dag staan we laat op en lopen we richting het strand om te ontbijten, maar nu de andere kant op, want daar zou volgens het boekje een mooie nieuwe boulevard zijn. En we wouden ergens ‘ontbijten’. Daar vinden we een leuk ding, vlakbij een overdekt winkelcentrum (gevaarlijk) met een supermarkt (nog gevaarlijker, maar ja, in de supermarkten hier geen alcohol te verkrijgen). We eten wat en als er een vrouw langs wil, zegt ze in het Nederlands: sorry mag ik er even langs. En alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, zeg ik: maar natuurlijk. En later denk ik: huh? Dat was in het Nederlands. Later vragen ze ons waar we vandaan komen. Zij komen uit Purmerend en zijn hier 2(!) dagen. We hebben even leuk met hen gekletst, maar het winkelcentrum en het strand roepen ons.

Daarna gaan we (nadat we heel snel ff hebben geshopt) richting het strand en wat blijkt: daar liggen meer mensen in bikini/badkleding/korte broeken met hemdjes… Oké niet heel veel, maar toch. Eén strand verderop: en een wereld van verschil. We nestelen ons onder een parasol, want ik ben toch behoorlijk verbrand op de eerste dag (God/Allah straft meteen blijkbaar ) en Simon neemt als eerste zijn duik in het ijskoude water. Daarna ben ik aan de beurt maar voel me nu een stuk beter nu er meer mensen half naakt in het water liggen .

’s Avonds gaan we naar de nieuwe medina. ‘Ow zegt de meneer van de receptie: da’s een eind weg’. Maar dat blijkt achteraf mee te vallen. Ze regelen een taxi voor ons…. En wederom worden we ontzettend afgezet (oké de taxi is luxe met een video scherm waarop Toni Braxton veel te hard in het Spaans zingt…. Maar toch, ik baal hier wel van….en als we zijn aangekomen, ga ik alsno de discussie aan. Kansloos, dus laat maar gaan. Hij zegt onderweg nog: er zijn weinig taxi’s daar, dus zal ik jullie weer ophalen. Na onze ‘discussie’ was daar geen sprake meer van overigens.

De nieuwe medina vind ik geweldig en Simon ook: mooi panden, schattige straatjes vol met bling-bling. Ik moet me inhouden om niets te kopen. En, bovenal: we worden niet lastig gevallen door opdringerige verkopers. We wandelen rustig rond en we zien mijn groene kia voor bij komen…. Ja ook in Marokko rijdt’ie. . We slenteren wat door de steegjes en met name ik k ijk mijn ogen uit: overal zilveren theesetjes, tajines, en heel veel ander moois, nog meer verleiding. Simon ziet een steegje met een markt, waar we naar toe gaan: alleen maar olijven olijven en nog meer olijven…. En ook wat andere dingen die we niet goed kunnen thuisbrengen. We kopen voor 20 dirham (2 euro) olijven, want ik voel me verplicht hier iets te kopen. Ik verwacht een klein zakje olijven te krijgen (a la Albert Heijn), maar we krijgen echt een enorme zak vol met olijven…. En hij wil nog door scheppen…. Simon zei nog: zou het de kilo prijs zijn en ik denk dat hij gelijk heeft. Daarna op zoek naar eten... In de medina’s vind je vaak weinig eettentjes, dus we gaan er weer uit en daar lopen we tegen een schattig tentje aan: echt te leuk. Daar eten we erg lekker met een sapje en een koffie erbij. Simon heeft echt een superlekkere salade met tomaat en ingemaakte citroen (jummie, die moet ik onthouden). We besluiten om nog even door de wijk te lopen en we komen via steegjes ook wat meer in de achterafsteegjes. Een jochie heeft ons gespot en loopt continu achter ons aan. Je zou verwachten dat dat na 10 minuten wel ophoudt, maar nee. Zelfs nadat hij door mensen van daar gecorrigeerd werd bleef hij achter ons aan lopen voor geld. Hij zat aan Simon en toen aan mij. Toen was ik daar ook klaar mee, maar nog steeds gaf hij niet op. Pas bij de derde corrigerende vermaning van iemand hield hij op. Het vervelende is dat je de taal niet spreekt en dus ook geen gesprek aan kunt gaan. Dat is op zich wel jammer. Daarna zijn we in een taxi gestapt (die er overigens volop rondreden) met meter aan. Dit keer hoeven we maar 40 dirham te betalen en rijden we via de grote Moskee die ’s avonds prachtig verlicht is. MG wat een verschil met de heenreis….Goed: vanaf nu alleen nog maar taxi’s met een meter… Of had ik dat al gezegd?  We sluiten onze avond af op het dakterras met een biertje en een wijntje.

Hier in Oulidia is het weer een nieuwe wereld en naar men zegt: oesters paradijs. Daar gaan we vanavond hoop ik achter komen .